18 augustus 2019 Le Chateau des Marais Chambord

Ik ben vroeg wakker net als Dillan. We spelen samen een spelletje patiencen. René wordt in 10:15 uur wakker en Dillan is dan net 3 croissants aan het halen. Linsey schuift rond 10:30 uur aan.

Na het ontbijt gaan we een spelletje Cluedo spelen. Dillan wint. We spelen nog een tweede spelletje en Linsey wint.

Na de lunch gaan we de auto in. Het is inmiddels droog. Het heeft de hele nacht en ochtend geregend, dus nu droog is een welkome afwisseling. We rijden richting Mer. René het aangegeven dat er een station is in Mer en Dillan wil dat wel zien.

Bij het station komt er net een trein aan, geluk voor Dillan. De treinen rijden om het uur, dus een andere trein zit er voorlopig niet in. We rijden verder en gaan aan de andere kant van de A10 kijken. We komen via een aantal gehuchten en kleine dorpen in Talcy. Hier is een klein kasteel waar we naar binnen gaan.

De kasteelboerderij dateert uit de dertiende eeuw. Vanaf 1517 krijgt het kasteel zijn huidige indeling. De poort-toren stamt uit de 16e eeuw. Bernard Salviati heeft toen de koning om toestemming gevraagd om zijn woning te versterken en de poort-toren had in eerste instantie 4 torens, 3 daarvan zijn bewaard gebleven.

In het kasteel zien we diverse stijlkamers uit verschillende eeuwen. Het is best een luguber kasteel als je kijkt naar hoe de kamers zijn opgemaakt. In de eerste kamer hangt een trouwjurk waarop teksten worden geprojecteerd (wat voor ons niet te lezen is) en het is daar donker. Daarnaast wordt er muziek gespeeld wat best angstig overkomt. Linsey vindt het eigenijk niet zo leuk en veel te spannend. Vooral in de slaapkamer van Catharina de Medici, want daar ligt in het bed wat vol ligt met rozen een jurk. Bovenop het kussen ligt een spiegel, dus als je goed kijkt zie je ook een (je eigen) gezicht. Het is gewoon de hele sfeer die het kasteel via de stijlkamers uitdraagt, best eng, maar de kamers op zich zijn heel mooi. Mooie antieke stoelen, tafels en kasten. Vooral de secretaire in het 'Stapfler' zijkamertje vind ik erg mooi!

Daarna bezoeken we het Hoenderhof. Deze ligt direct naast de voormalige kasteelboerderij. De duiventil stamt uit de 16e eeuw en is 1 van de grootste in de streek: met 1400 duivengaten.

Aan de andere kant staat een grote schuur met een indrukwekkend pershuis dat getuigt van de wijnbouwactiviteit in de 18e en 19e eeuw.

Dan zijn de tuinen aan de beurt. Om de tuin loopt een hoge muur en staan smeedijzeren hekken. Naast de mooie bloemen zijn het vooral de appel- en perenbomen die opvallen in de tuin.

Linsey en Dillan maken afwisselend foto's met het grote toestel. Als ik 2 stoeltjes in een stukje tuin zie, gaan Dillan en ik erop zitten en Linsey gaat foto's maken. Mijn stoeltje zakt echter weg in een gat en ik zeg tegen Linsey dat ze moet opschieten. Dat lukt niet, maar het stoeltje zakte wel. Gelukkig kon ik gewoon nog op tijd opstaan en het stoeltje een beetje verplaatsen. En Linsey schiet netjes een foto van Dillan en mij 😁.

Dan gaan we weer terug naar huis. Daar gaan de kids op hun tablet en René en ik spelen 3 potjes patiencen. Ik win 2x, René 1x 😉.

Dan is het tijd om te gaan eten. We gaan weer naar het restaurant op de camping. We hebben geen zin om zelf eten te koken. Dillan wil alleen patat, Linsey een hamburger met patat, René kebab en ik eet een pizza. De hamburger van Linsey gaat fout, ze krijgt een broodje hamburger en de hamburger zelf is gewoon helemaal zwart, aan 2 kanten. Als de serveerster eindelijk weer bij ons komt (ze hebben meer oog voor elkaar dan voor de gasten), geven we aan dat we niet voor deze hamburger gaan betalen. Linsey krijgt alsnog een nieuwe hanburger uit het kindermenu met wat patat. De patat is donkerbruin en de hamburger iets minder zwart. Wat een fiasco. Hier gaan we dus echt niet meer eten!!

Na het eten schrijf ik dit verhaaltje, zit René op zijn telefoon en zijn de kids met playmobil aan het spelen. Straks op tijd naar bed, want er zijn allemaal moe. Alvast weltrusten 😴